Nog nooit had ik de naam NZET horen vallen tijdens één van de vele gesprekken en geanimeerde discussies die wij als foodies hebben over de vele restaurants en eetgelegenheden die Gent rijk is. En dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Veel is er niet te vinden over het restaurant en ook de Knack-retaurantgids is bijzonder schaars met informatie.
Wordt dit adresje dan angstvallig geheimgehouden door de kenners of scheelt er iets aan hun marketing, is het te duur of is het er gewoon niet lekker eten? Na ons bezoek van zaterdag 25 augustus denken we het antwoord te hebben gekregen.
Je komt bij NZET binnen in een gezellig ruimte met stoffen banken en tafels en stoelen die mij doen denken aan de vroege jaren '60 en aan de vele restaurants in Spanje waar je eerst door een soort bargedeelte loopt om dan achteraan en meestal via een smalle gang of trap in het restaurant komt.
Op de tafel ligt een blad waarop het keuzemenu staat afgedrukt. Het is een 4-gangen menu kost 49 euro en bestaat uit originele combinaties die zorgen voor een gevarieerd geheel. Het hele gezelschap heeft snel zijn gading gevonden en aan de vriendelijke mevrouw worden gerechten besteld zoals bouchotmosseltjes met koriander, gemarineerde komkommer met gerookte wilde zalm, spaghetti met kreeft, marlin a la plancha met prei en zoveel meer.
Het huisaperitief is een champagne natuur van een oude druivensoort. Het zet meteen de toon voor de avond: de ingrediënten krijgen hier de hoofdrol toebedeeld. Dus bij NZET geen geforceerde champagnes met vreemde siropen en toevoegingen. Bij het aperitief krijgen we een krokant gefrituurde scampi en een dikke plak in de oven gekonfijte aubergine. Heerlijk eenvoudig maar een beetje moeilijk eten met de beperkte instrumenten en zonder servet.
Het is hoog tijd om een keuze te maken uit de stapel bladen die mij worden aangereikt en waarop een ruime keuze wijnen worden aangeboden. De eigenaar Mauro is ongetwijfeld een liefhebber van de betere en eerlijke wijn. En dat heeft zijn prijs. Geen enkele wijn onder 30 euro, de prijsklasse ligt eerder rond de 40 à 50 euro. Dat is voor mijn tafelgenoten en mijzelf die we rekenen onder de vlotte drinkers van een glaasje wijn bij de maaltijd, een afknapper. Ik droom even weg en denk aan Frankrijk en Spanje waar je eerlijke regionale wijntjes drinkt voor een fractie van de prijzen die hier bij NZET op de kaart staan. Als ik de Chenin (vin de table) vraag van 30 euro blijkt die tot overmaat van ramp nog niet mee verhuisd (het restaurant was pas een week geopend na de verhuis vanuit de lokatie aan de Ottogracht). Er wordt ons van dezelfde wijnboer, die dan ook nog eens bleek op bezoek te zijn vandaag, voorgesteld. Omdat ik gelezen had in een bespreking van het restaurant dat het enthousiasme van de restauranthouder over de wijnen de eindafrekening flink deed aandikken, vroeg ik naar de prijsklasse. Men zou de prijs aanpassen zodat dat compenseerde met het foutje van de Chenin.
De gerechten waren stuk voor stuk overheerlijk. Zoals gezegd, de chef laat de ingrediënten spreken. De porties zijn ronduit klein maar de finesse van de gerechten en de uitgebalanceerde smaken maken dat ruimschoots goed. Hoe een chef, alleen in de keuken, er in slaagt voor het hele restaurant al deze gerechten warm en binnen en juiste timing klaar te maken, het is me een raadsel. De man vond zelfs voor het hoofdgerecht de tijd om met de bevriende vignerons een portie bouchot-mosseltjes mee te komen eten. Allemaal heel ongedwongen, verrassend.
Diezelfde 4 vignerons kwamen ons trouwens regelmatig een glas aanreiken met één van hun wijnen die ze voor de gelegeheid hadden meegebracht en waar ze telkens een heel verhaal brachten over hoe ze op een artisanale manier en zonder gebruik van sulfaat en andere rommel hun producten terroir gaven. We kregen daar na de maaltijd een sprankelende rosé aangeboden, désoiffant noemde de man het. En inderdaad de wijn haalde het plakkerige uit je mond, het was alsof de wijn een middeltje was om de gedronken wijnen (en dat waren er ondertussen toch al een aantal) te neutraliseren.
Het dessert was een chaud-froid van witte chocolade, ijs van litchi en een bodempje koffie. Zelden zo een evenwichtig dessert gegeten. Het was tijd om de rekening te vragen. Onder vrienden noemen we dat al eens la douleureuse en dat was deze keer een juiste verwoording van wat moest komen.
Het totaal van de rekening bedroeg 366 euro waarvan 170 euro naar de afrekening gingen voor dranken. Althans, dat konden we afleiden uit de afkortingen en cryptische omschrijvingen die op een papiertje stonden gekrabbeld. Van de compensatie voor het foutje met de chenin was niks te bespeuren. Wanneer ik de ober vroeg waarom daar geen rekening mee was gehouden en er ons 42 euro ipv 30 euro was aangerekend wist de man ons te vertellen dat ie had gezegd "iets" te zullen doen. In dit geval was dat "iets" wel heel ver zoek en vond ik dat we het verschil moesten delen en we uiteindelijk maar 36 euro wilden betalen. Dixit de kelner: de keuze was aan ons: ofwel het laten betalen door een student (hijzelf) ofwel het zo laten. In dit geval is bij mij dan de keuze snel gemaakt. Ik heb daar als klant écht geen boodschap aan. Waarop de man zonder een woord en zeer ostentatief een -15 euro op de rekening zette. Dat was het laatste wat we van hem en de rest van het zaalpersoneel hebben gezien.
En wat denkt u dat ons zal bijblijven ? Restauranthoudesr zouden beter moeten voorbereiden op dergelijke situaties. De chef heeft hier tenslotte fantastisch werk geleverd dat door dit ene voorval in de schaduw wordt gezet. Mag ik u suggereren beste chef en eigenaar van dit restaurant dat iemand met autoriteit zich volgende keer komt verontschuldigen en dat u het "verlies" van 15 euro voor uw rekening neemt, zónder morren. Gezien de eindafrekening van 366 euro mag dat geen probleem zijn.
Andere rbesprekingen: http://nzet.wordpress.com/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten